Τα πιο καλά τραγούδια μας
τα γράψαμε στο δρόμο,
κλοτσώντας άδεια πλαστικά
μ’ ένα φιλί στα βιαστικά.

Τη μέρα να παλεύουμε
με ότι μας πεθαίνει,
τη νύχτα να γυρεύουμε
ποιο ρούχο μας πηγαίνει.

Πάνω σε μπάρες με ποτά
ξεχάσαμε τις λέξεις,
πώς να μου πεις πως μ’ αγαπάς
πώς να σου πω ν’ αντέξεις.

Φεύγουμε πάντα από παντού
μα τα σημάδια μένουν.
Στους φίλους λέμε «γεια χαρά»
Και στα παιδιά «περαστικά»
που κάτι περιμένουν.