Θ’ αργήσω πάλι να γυρίσω,
κι απ’ το φεγγάρι θα ζητήσω,
ένα τραπέζι να μου κλείσει εκεί ψηλά..

Μ’ ένα αστέρι θα μεθύσω,
μ’ ένα βοριά θα ξενυχτήσω,
κι όλα θα μοιάζουνε ωραία και καλά..

Και δυο φιλιά νυχτερινά
θα σου τα στείλω να θυμάσαι,
πως θα `μαι εκεί, όπου και να `σαι,
όταν η νύχτα ξεκινά..
Και δυο φιλιά νυχτερινά
θα σε αγγίζουν, θα σου λένε,
πως μόνο εμείς στ’ αλήθεια φταίμε,
για τις ζωής μας τα κενά
Νυχτερινά..

Θ’ αργήσω πάλι να γυρίσω
Κι απ’ το φεγγάρι θα ζητήσω,
ένα τραπέζι να μου κλείσει εκεί ψηλά..

Και πριν τις δώδεκα θ’ αρχίσω,
κι ως το πρωί θα συνεχίζω,
ένα τραγούδι που για ‘σένα θα μιλά..

Και δυο φιλιά νυχτερινά
θα σου τα στείλω να θυμάσαι,
πως θα `μαι εκεί, όπου και να `σαι,
όταν η νύχτα ξεκινά..

Και δυο φιλιά νυχτερινά
θα σε αγγίζουν, θα σου λένε,
πως μόνο εμείς στ’ αλήθεια φταίμε,
για τις ζωής μας τα κενά
Νυχτερινά..