Εδώ, εδώ στον κόσμο του ξεχωριστού και του ωραίου,
εδώ στον κόσμο που άλλοι πλάθουνε για μας,
εδώ στον κόσμο που η αγνότητα είναι ντροπή
και η αγάπη υποκρισία.

Εδώ φωνάζω!
Μα δεν ακούγομαι…
Εδώ κραυγάζω!
Μα ποιος μ’ ακούει;
Ποιος ακούει αυτά που είναι δύσκολο ν’ ακούσει;
Ποιος ακούει αυτά που δε θέλει ν’ ακούσει;

Εδώ λοιπόν, εδώ με όνειρα απατηλά, με αξιώσεις και αξίες.
Ζούμε εμείς, ζει ο καθένας μας, ζούμε όλοι…
Δεχόμαστε να ζούμε εδώ.