Τώρα που νύχτωσε
και του κόσμου τη γαλήνη
και η σελήνη σιγή σκορπούν.

Μονάχος τραγουδώ
την καινούρια αγάπη μου
που μ’ άφησε ένα πρωί χωρίς πνοή.

Κλαίω, σβήνω, αχ πονώ
γιατί μ’ άλλον πιστεύει
τον αγκαλιάζει τρελά
από το παραθύρι με κοροϊδεύει,
χαμογελά.

Μες στη σιγαλιά λίγη αγκαλιά
δως μου όπως πρώτα γλυκά γλυκά.
Δως μου ένα φιλί γλυκό τρυφερό
κι έλα φως μου αυτό σου ζητώ.