Εσύ που ζεις σε άλλη αγκαλιά
κι εμένα με ξεχνάς
εσύ μεθάς με αλλουνού φιλιά
και πάλι με πονάς
με πονάς

Μα εγώ στ’ορκίζομαι
πως κάθε βράδυ απ’τον
καημό σου βασανίζομαι
είμαι ένας δρόμος
που διαβάτης δεν περπάτησε
είμαι ένας άδειος
από αστέρια ουρανός, κενός

Εγώ στ’ορκίζομαι
πως κάθε βράδυ απ’την
αγάπη σου πληγώνομαι
για τη δική σου αμαρτία
εγώ σταυρώνομαι
κι είναι παράδοξο
που ακόμα σ’ αγαπώ
εγώ, εγώ

Εσύ είσαι ένα αγκάθι μου παλιό
που ζεις μες στην καρδιά
εσύ είσαι ένα λάθος μυστικό
που ακόμα με πονά
με πονά

Μα εγώ στ’ορκίζομαι
πως κάθε βράδυ απ’τον
καημό σου βασανίζομαι
είμαι ένας δρόμος
που διαβάτης δεν περπάτησε
είμαι ένας άδειος
από αστέρια ουρανός, κενός

Εγώ στ’ορκίζομαι
πως κάθε βράδυ απ’την
αγάπη σου πληγώνομαι
για τη δική σου αμαρτία
εγώ σταυρώνομαι
κι είναι παράδοξο
που ακόμα σ’ αγαπώ
εγώ, εγώ