Ανάθεμά σε για καρδιά, όλο αφορμές γυρεύγεις,
πάντα ζυγώνεις τ’ άπιαστο κι άμα το φτάξεις, φεύγεις.

Δεν κάνω μπλιό μου όνειρα και σχέδια μεγάλα,
γιατί θα μείνουνε κι αυτά όνειρα σαν και τ’ άλλα,