Άκουσα θα φύγεις
οι ζωές μας πλέον αντιστοιχούν
σε κάτι που απροσδόκητα πλησιάζει

μοιάζει όμορφη μέρα να κρυφτείς
βρίσκομαι στους χωρίς εσένα δρόμους
οι στιγμές σ’ ενέχουν ακόμα
το πρωινό σε χρειάζεται

προσπαθώ να φέρω πίσω
όσα δραπέτευσαν
με σοφία ανασφάλειας
εισχωρώ σε κάποιο τέλος

νιώθω το ένστικτό σου μέσα μου
με συνοδεύει σε υπολείμματα ονείρων

αφαιρείς τον διάκοσμο
αφήνομαι στην τυραννία της ειλικρίνειας

τα πράγματα είναι πιο σκληρά
απ’ όσο είμαστε εμείς

μεγαλώνω
κι όμως υπάρχουν ακόμα εκείνες οι στιγμές

άλλο η ζωή, άλλο η αλήθεια·
άλλο εμείς

ας συγκρίνουμε μυθολογίες
δίνω ό,τι μπορώ να δώσω

συναντηθήκαμε στην πιο
συναρπαστική καμπύλη της ρωγμής

—εκπύρωσις—

θα φύγεις;
ή μήπως σ’ αρέσει ο τρόπος που καίει;

υγρή ροή που συνεπαίρνεις
θα σε συναντήσω στην έκπληξη

τίποτα δεν θα σε πληγώσει πια