Ήταν άνυδρη η γη. Και μεις διψασμένοι γι’ αγάπη.

Μάζεψα απ’ το πλατύ ποτάμι κύματα λογής σε χρυσό κοχύλι.

Κάθε κύμα κι ήλιος. Πιες να δροσιστείς.