Αν το σκεφτώ καλά

Τα πρόσωπα

που στέκονται αμήχανα

Με τους ορίζοντες

στα δυο μέτρα



Με τις ανύπαρκτες

ανάσες

Ακίνητα σχεδόν σώματα

που σαν Χριστός

αφήνονται



Με την γεωγραφία

μιας θλιβερής

μικρής περιμέτρου



Που αιωνία

κατοικείται

από αγάπες ενθύμια