Σκιά,

μόνο σκιά,

γλιστρά απ’ το παράθυρο,

τις χαραμάδες,

απ’ όπου βρει.



Σε τυλίγει,

σ’ ακουμπά στα δάχτυλα, στα στήθη

και σε ματώνει

σαν να σε γνώριζε χρόνια.