Η σιωπή αβάσταχτη,
τα λεπτά αιώνες
σ’ ένα δάκρυ μέτρησα
χίλιους στεναγμούς.

Είχα πει πως θ’ άντεχα
κρύα και χειμώνες
της καρδιάς εξήγησα
λάθος τους χρησμούς.

Τελικά μια βραδιά
θα με ρίξεις πάλι στη φωτιά,
μια ματιά, δυο φιλιά
και θα μ’ έχεις πάλι αγκαλιά.
Τελικά.