Πλανεύτηκε ο νους

ξεστράτισε το σώμα

ξεμείναμε βουβοί και ξεχασμένοι

σ’ ένα κατρακύλισμα απέραντα εγωιστικό

να μετράμε απομεινάρια ατόφιου εαυτού

ζώντας και πεθαίνοντας,

κομμάτια πικρής καταμέτρησης,

ξύσματα μελαγχολίας.

Οι απογοητεύσεις βαριές περικυκλώνουν

το ξεκαθάρισμα των συνειδήσεων·

φούξια πέταλα ξεπηδούν στις πέτρες,

βότσαλα ξεχασμένα λαμποκοπούν,

κύματα γέρνουν στο χάδι των δαχτύλων,

Το παιδί έξυσε το μολύβι του κι έφυγε.

Διακρίνεις μια χαραμάδα ελπίδας;

Ο καιρός προσμένει υπομονετικά,

Στέκεται αναδιπλωμένος περιμένοντας

να γεννηθούν πολύχρωμα ξύσματα ονείρων

στης νέας μέρας το ξημέρωμα.