Όπως ακούμπησε επάνω σου το φως
Κίτρινη ακτή, στη μέση του Αυγούστου
Ένας αέρας που χάνει τους ρυθμούς του
Σε μια στιγμή ήμουν ορίζοντας γυμνός

Κι όταν μου έδωσες το πρώτο σου φιλί
Άγνωστη λέξη είχε γίνει η μοναξιά μου
Όλα τα χρώματα στα βότσαλα δικά μου
Κι η παραλία άδεια και μικρή

Να με κρατάς
Να μην βυθίζομαι
Κι αν δεις ν’ ανοίγομαι
Να με προσέχεις
Θάλασσα μπλε
Όσα αισθάνομαι
Κι αν λίγο χάνομαι
Εσύ ν’ αντέχεις

Έπεσε η νύχτα και εμείς ακόμη εδώ
Κόκκοι της άμμου που βρεθήκαμε τυχαία
Γι’ άλλους αφήνω πια του κόσμου τα σπουδαία
Φτάνει το πέλαγος σε σένα να κοιτώ

Κι όταν μου έδωσες το δεύτερο φιλί
Όλα μου φώναζαν «δεν θα’ρθει ο χειμώνας»
Μπορεί της φύσης να αλλάξει ο κανόνας
Σ’αυτήν την άδεια παραλία τη μικρή