Δε θέλω να μιλάω
στ’αλήθεια πια για σένα
δεν θέλω να ρωτάω
πώς είσαι πώς περνάς
Σε όλους απαντάω
πως τέλειωσες για μένα
μα ότι και να πώ
ακόμα με πονάς

Δε θέλω όταν πονώ
στους άλλους να το δείχνω
κι ας κλαίει σιωπηλά
στο στήθος η καρδιά
εγώ χαμογελώ
στην πλάκα όλο το ρίχνω
μα αλλάζω όταν γυρνώ
στην πόρτα τα κλειδιά

Ακόμα ψάχνω στα συρτάρια πράγματά σου
Ακόμα γράφω στον καθρέφτη τ’όνομά σου
Ακόμα θέλω σαν τρελός την αγκαλιά σου
και δεν αντέχω μακριά σου

Ακόμα ψάχνω στα συρτάρια πράγματά σου
Ακόμα γράφω στον καθρέφτη τ’όνομά σου
Ακόμα θέλω σαν τρελός την αγκαλιά σου
και δεν αντέχω σ’ αγαπώ

Δε θέλω να με νοιάζει
τώρα πια για σένα
που είσαι και τι κάνεις
αν είσαι καλά
αλλάζω την κουβέντα
αν μου πούν για σένα
στους φίλους μου όλο λέω
πως είμαι μια χαρά

Ακόμα ψάχνω στα συρτάρια πράγματά σου
Ακόμα γράφω στον καθρέφτη τ’όνομά σου
Ακόμα θέλω σαν τρελός την αγκαλιά σου
και δεν αντέχω μακριά σου

Ακόμα ψάχνω στα συρτάρια πράγματά σου
Ακόμα γράφω στον καθρέφτη τ’όνομά σου
Ακόμα θέλω σαν τρελός την αγκαλιά σου
και δεν αντέχω σ’ αγαπώ