Όλοι παλιοί αιρετικοί και οι πολύ ψαγμένοι
κι εκείνοι που αρνήθηκαν τα πρέπει και τα μη,
τώρα γυρνάνε κοσμικοί και ζουν παραιτημένοι
και λεν της νιότης έφταιξε η άψη κι η ορμή.

Κι όσοι πιστοί ξεμείναμε στο ίδιο μετερίζι
το μετερίζι έπεσε και μείναμε γυμνοί,
μεσάνυχτα τα χρόνια μας η δίψα τα θερίζει
και μοιάζει η ελπίδα μας κατάρα και ποινή.

Και κάποιοι που πιστέψανε τον κόσμο πως θ’ αλλάξουν
παλεύουν μ’ ανεμόμυλους και ζούνε μοναχοί
και μια φορά ξοπίσω τους γυρίσαν να κοιτάξουν
και γίναν στήλες άλατος που λιώνουν στη βροχή.

Είμαστε περίπτωση
μες στις περιπτώσεις
δράμα δίχως λύτρωση
θαύμα στις εκπτώσεις.