Βρήκα ένα μπλοκ παιδικό με χιλιάδες χαζές ζωγραφιές
κι ανοίγοντάς το μου ήρθανε πάλι αναμνήσεις πολλές:
σπιτάκια κόκκινα, κίτρινα και μία πράσινη αυλή…
Όμως μεγάλωσα κι εσύ έχεις φύγει από ‘κει…

Γύρισα άλλη σελίδα και είδα έναν ροζ ουρανό
και δυο βουνά να χαϊδεύουν το πέλαγος το φωτεινό
και μια βαρκούλα και κάποιο ζευγάρι στην ακρογιαλιά…
Όμως μεγάλωσα, όντως μεγάλωσα
κι εσύ έχεις φύγει μακριά…

Στην τελευταία σελίδα διαστημόπλοια κι άστρα πολλά
και ένα δάκρυ στην άκρη αυτού του χαρτιού να κυλά
κι όλοι οι κομήτες αστράψανε σαν ένα τσίρκο τρελό…
Όμως μεγάλωσα, όντως μεγάλωσα, κρίμα, μεγάλωσα
κι εσύ έχεις φύγει από ‘δω…

Βρήκα ένα μπλοκ παιδικό με αθώα και γλυκά μυστικά,
με ανορθόγραφες λέξεις, λάθος ρήματα και ουσιαστικά,
και στην ουσία ιστορούσε πως κάθε στιγμή ήταν γιορτή…
Όμως μεγάλωσα, αχ πως μεγάλωσα…, γαμώτο, μεγάλωσα
κι ακόμα δεν ξέρω γιατί…