Μην την τρέμεις τη σελήνη,
τα «φοβάμαι» όλα πνίχτα,
πάντα η δικιά μας νύχτα
απ' τα άγχη θα σε λύνει.

Μην με τρέμεις, μίλησε μου
και στη σκέψη μου τη μόνη
έλα πιάσε το τιμόνι,
ποδοπατά τα κλισέ μου, μίλησε μου.

Μην το τρέμεις το φεγγάρι
και να λες «όλα είναι φίνα»,
σαν γενναία ελαφίνα
που αψηφάει το λιοντάρι.

Μην με τρέμεις, μίλησε μου
και στη σκέψη μου τη μόνη
έλα πιάσε το τιμόνι,
ποδοπατά τα κλισέ μου, μίλησε μου.

Τώρα λύσε τα μαλλιά σου,
πέταξε το λαστιχάκι
κι άσε με ένα στιχάκι
να αφήσω στα σκαλιά σου.