Οι μικρές μας ιστορίες

πριν από μας υπήρξαν

κι εμείς δανείζαμε

το βλέμμα μας

να σμίγουν πριν βραδιάσει

ξεφλουδισμένες οι εποχές

τα χείλη μας να συλλαβίζουν

καλλωπισμένες συνταγές

αποξηραμένης ευτυχίας

το σώμα μας

πύλη εύπιστη να εισβάλλει

αισιόδοξη η φθορά

πλαστογραφώντας βήματα γενναία

κι όλες οι μέρες έτριζαν

στα ίδια ξύλινα πατώματα

κι αν τώρα οι μορφές μας

κρέμονται δυσανάγνωστες

σε ετοιμόρροπα δοκάρια

είναι γιατί είμαστε

ό,τι φοβηθήκαμε να ονειρευτούμε

κι οι τοίχοι ξέρουν να διαβάζουν

μονάχα την αλήθεια.