ο ίδιο δάσος μας ακολουθεί

με τα δέντρα και τα πουλιά και τα φύλλα

με το ποτάμι ραγισμένο

στου κοριτσιού τη μεγάλη φωνή

-το φόρεμά του πνίγηκε μονάχα-

το ίδιο δάσος…

στις παρομοιώσεις των σκιών αδηφάγο

στων κυνηγών τ’ απαράλλαχτα μάτια

ανυποψίαστο

το ίδιο δάσος μας ψιθυρίζει

πίσω μη δεις.