Ας ήτανε να έσβηνα
Απάνω στην αγάπη
Στα πρώτα σπαρταρίσματα
Το τέλος να γραφόταν.
Ας ήτανε να έπινα
Πικρό θανάτου χάπι
Παρά να δω γκρεμίσματα
Πάθους που αντιστρεφόταν.

Τα χέρια που μ´ αγκάλιαζαν
Αργότερα με πνίξαν
Τα χείλη που προσκύνησα
Φαρμάκι και χολή
Τους πιο μεγάλους έρωτες
Πόλεμοι τους γεννήσαν
Σ´ εσένα ό,τι αγάπησα
Μίσησα πιο πολύ.

Ας ήτανε να έφευγα
Στου πάθους το ταβάνι
Συχνά το ανολοκλήρωτο
Αθάνατο θα μείνει
Πικρό φιλί θα διάλεγα
Κάρβουνο και λιβάνι
Σε έρωτα αμείωτο
Που τη ζωή του δίνει.