Αντρούλη μου Μιχάλη μου
τι θα γινεί το χάλι μου.

Δες ποιο είναι το σκαρί σου
και συνήθειο κακό
να ξημεροβραδιάζεσαι
μέσα στο καπηλειό.

Που τον χάνεις, που τον βρίσκεις
στην ταβέρνα τη γνωστή,
ποτέ δε λείπει ο Μάρτης
απ’ τη Σαρακοστή.

Αντρούλη μου Μιχάλη μου
πετρί μου και καμάρι μου.

Σκέψου λίγο τα παιδιά μας
και το σπίτι το φτωχό
να σε βλέπω μεθυσμένο
άλλο πια δεν μπορώ.

Που τον χάνεις, που τον βρίσκεις
στην ταβέρνα τη γνωστή,
ποτέ δε λείπει ο Μάρτης
απ’ τη Σαρακοστή.