Του φεγγαριού µια πλευρά ασημί
που την άλλη επιθυμεί µα ποτέ του δεν τη βλέπει.
Έτσι κι εγώ κυνηγώ µια στιγμή
που θα γίνει αφορμή τους κανόνες που ανατρέπει.

Σαν ακροβάτης πατώ το σχοινί
ισορροπώντας στου χάους το φως
και τη μεριά τη σκοτεινή.

Του φεγγαριού µια πλευρά ασημί
και στα κύματα η γραμμή το ταξίδι να φωτίζει.
Και γύρω τ’ άστρα κι ο κόσμος κι η γη
δίχως να τ’ ομολογεί µε έναν έρωτα γυρίζει.

Λοιπόν κι εγώ κυνηγώ τη στιγμή
που θα γίνει αφορμή να φωτίσω
όλα τα θέλω και τα µη.

Στον ουρανό ασημένιος καθρέφτης
κι εμείς οι δυο, το χορό µας στη γη
στην αγκαλιά µου σαν άστρο να πέφτεις
κι εγώ για σένα να κάνω ζωή µου µια ευχή.

Στον ουρανό το φεγγάρι κοιτώ και στους δρόμους
περπατώ δεν μπορώ να κλείσω µάτι
Από το χέρι µία νύχτα κρατώ κι ένα βλέμμα δυνατό
που από µένα θέλει κάτι.

Σαν ακροβάτης πατώ το σχοινί
ισορροπώντας στου χάους το φως
και τη μεριά τη σκοτεινή.

Λοιπόν, απόψε μαζί µου μπορείς
όλη νύχτα να χαρείς κι ίσως και να µ’ αγαπήσεις.
Τώρα που κλείνουνε όλα νωρίς
µη διστάσεις, µη σκεφτείς ξαφνικά να µε φιλήσεις.