Περιμένω
με λαχτάρα στο σταθμό
να γυρίσει
το αγόρι που αγαπώ.

Δάκρυα κυλάνε απ’ τα μάτια
η καρδιά μου γίνεται κομμάτια
κι όσο το τραίνο δεν φαίνεται κι αργεί
η αγωνία με λιώνει σαν κερί.

Μα νάτο το τραίνο που φτάνει
κοντά στο σταθμό
γελάνε και κλαίνε τα μάτια
απ’ το σπαραγμό.

Στο πλήθος που βγαίνει
κοιτώ να σε βρω
δεν ήρθες αγόρι μου πάλι
θα τρελαθώ.

Με συντρίμμια και με θλίψη στην καρδιά
θα τραβήξω το στρατί του Γολγοθά,
σβήσανε τα όνειρα κι οι ελπίδες
να προσμένω γέμισα ρυτίδες

Ίσως μ’ αρνήθηκε
παντοτινά
βάστα τον πόνο
καημένη μου καρδιά.