Δεμένος στο κατάρτι
ταξιδεύω σ’ ένα χάρτη
μια κουκίδα τ’ όνειρο μου
κι οι σειρήνες στο πλευρό μου.

Τραγουδάνε και γελάνε
στο βυθό τους με τραβάνε
κι αν φωνάζουν μη γυρίσεις
μοναχός θα βρω τις λύσεις.

Γεννημένος σε πιθάρι
με σβησμένο το λυχνάρι
ένα μάτι βλέπω μόνο
και τον Κύκλωπα τυφλώνω.

Να μπορέσω να σε σώσω
τους μνηστήρες να σκοτώσω
θα τ’ ακούσεις στις ειδήσεις
μοναχός μου βρίσκω λύσεις.

Θα σωθώ κόντρα στον καιρό
κάτι θα σκεφτώ σαν τον Οδυσσέα.
Το καλό ρίχνω στο γιαλό
κι ας τιμωρηθώ σαν τον Προμηθέα.

Χαμένος στην Αθήνα
παζαρεύω τη ρουτίνα
στη φωλιά του παραλόγου
κι από την κοιλιά του αλόγου.

Θα κατέβω να σε κλέψω
τους εχθρούς μου να μπερδέψω
κι αν χαθούμε μη μ’ αφήσεις
εγώ πάντα βρίσκω λύσεις.

Θα σωθώ κόντρα στον καιρό
κάτι θα σκεφτώ σαν τον Οδυσσέα.
Το καλό ρίχνω στο γιαλό
κι ας τιμωρηθώ σαν τον Προμηθέα.