Πάνω στου βράχου την κορφή, στέκομαι και κοιτάζω,
και μέσα μου φωνάζω …αυτό είναι ζωή!
Του φαραγγιού το ξύπνημα, η μυρωδιά απ’ το χώμα,
του ορίζοντα το χρώμα, σε μια αναπνοή.

Τα χέρια ανοίγω και θαρρώ, πως έχω όλον τον κόσμο.
Ότι στ’ αλήθεια λαχταρώ και μέσα μου ποθώ.
Θεέ μου, αν ήταν μια στιγμή, ελεύθερος να νιώσω
Εδώ θε να τελειώσω, στον βράχο πάνω αυτό.

Πάνω στου βράχου την κορφή, τα βλέφαρα μου κλείνω,
εδώ θέλω να μείνω, ν’ αγγίξω την στιγμή.
Σαν τ’ αετού το τίναγμα, την ώρα που υψώνει,
μάτια που δεν σηκώνει, βλέπει με την ψυχή.