Μέσα στο μυαλό μου αναζητώ
καθρέπτης γίνομαι και με κοιτώ,
κάτι ψιθυρίζω σιωπηλά
πίσω μου ο χρόνος προσπερνά.

Γύρω το τοπίο σκοτεινό
μοιάζει με έναν θάνατο αργό,
εμφανίζεσαι μπροστά μου και γελάς,
στριφτό τσιγάρο πάλι με κερνάς.

Το ξέρω πως φτάνει
το ξέρω πως είναι πια αργά
το ξέρω η νύχτα θα ρθει πάλι μοναχή.
Μα κάτι με πιάνει
πίσω απ τα μάτια μου γυρνάς
μόνος πως θα αντέξω μέχρι το πρωί.

Ψάχνω δύναμη να σηκωθώ
μα είμαι καρφωμένος στο κενό
μοιάζει το δωμάτιο φυλακή
μια ψυχή ετοιμή να εκραγεί.