Πάλι στο ίδιο σταυροδρόμι
οι πόνοι χτίσανε φωλιά
φαρμάκι ήπιανε, αντίο είπανε
μείνανε πάλι μόνοι.

Ποια κατάρα,
ποια κατάρα μας δέρνει
ποια κατάρα
την αγάπη μας παίρνει
τη λαχτάρα
να βλεπόμαστε σαν δυο ξένοι.

Πάλι απ’ το ίδιο σταυροδρόμι
πέρασα χθες το δειλινό
σε μια άκρια είδα δυο δάκρυα
που χρόνος δε στεγνώνει.

Ποια κατάρα,
ποια κατάρα μας δέρνει
ποια κατάρα
την αγάπη μας παίρνει
τη λαχτάρα
να βλεπόμαστε σαν δυο ξένοι.