Αγάπη τόση σου βαστώ,
και πάθος μου περίσσο
Που τρέχει η μέρα να κρυφτεί
για να σε 'ποσπερισω

Βραδάκι, ψύχρα και φυσά
στο παραθύρι βγαίνω
Και συλλογούμαι σε καημέ
που με 'χεις μαραμένο

Θωρώ τ' αστέρια τ' ουρανού,
μιλώ με το φεγγάρι
Και χρώμα από τον πόνο μου,
κόκκινο έχει πάρει