Η ζωή ’ναι μία μικρή ματιά
κι όλο σε κοιτάζει ειρωνικά…
Δίχως να προλάβεις
να το καταλάβεις,
βλέπεις από δίπλα σου να περνά…

Στις σχισμές του χρόνου δεν μας χωρά…
Όλα μες στο τίποτα, σταθερά…
Οδηγεί, γλιστράει…
Πάντα μας μετράει…
Σαν βουβό ποτάμι, δεν μας μιλά…

Του ονείρου εμείς, νέοι οπαδοί
και γύρω φθόνος
κι ένα παιδί τρομάζει…
Δρόμος μικρός, φεύγει ο καιρός…
Μικρό μπαλόνι,
σαν ουρανός, πετά, ξεφαντώνει,
λάμπει σαν Θεός!

Όπερα της πεντάρας η ζωή,
που την παίρνεις σοβαρά…
Κάθε στιγμή, μικρό μπαλόνι:
ένα "μπαμ!" και ξεφουσκώνει!
Όλα γύρω αλλάζουν,
πάντα μας τρομάζουν…
Πού ’ναι τώρα ο δρόμος ο μακρινός;

Του ονείρου εμείς, νέοι οπαδοί
και γύρω φθόνος
κι ένα παιδί τρομάζει…
Δρόμος μικρός, φεύγει ο καιρός…
Μικρό μπαλόνι,
σαν ουρανός, πετά, ξεφαντώνει,
λάμπει σαν Θεός!