Την πέτρα της υπομονής
μόνος μου θα σκαλίσω
και στην αυγή της μοναξιάς
μονάχος θα δακρύσω

Μια πέτρα της υπομονής
έγινε η αγάπη
αλλού κοιτά σκορπίζεται
και χάνεται μονάχη

Που πήγατε φίλοι καλοί
που κάποτε σας είχα
θέλω να ‘ρθω ν’ αγκαλιαστώ
ν’ απαρνηθώ την πίκρα

Μια πέτρα της υπομονής
έγινε η αγάπη
αλλού κοιτά σκορπίζεται
κι χάνεται μονάχη