Πίσω απ’ τα καλάμια μες το ποταμό
αργοπερπατούσε ντυμένη το νερό
σαν κυρτοί καθρέφτες οι στάλες στο κορμί
φέγγιζαν σαν λόγια μες τη σιωπή

Αχνά τα βήματα της σαν παλιά γραφή
άφηνε στην άμμο μόνο την αφή
έρωντας με τόξο μέσα στα κλαδιά
το μικρό αγόρι που κρυφοκοιτά