Στο ανύποπτο το πλήθος,
απο τα στοιχειά του νου,
έτρεξα για να ξεφύγω
μα όλα έτρεχαν παντού!

Μεσ’ το βλέμμα μου,
μεσ το αίμα μου, ησυχία
μόνο να ακούς τον πόνο
Η μορφή σου εδώ,
η ηχώ σου εγώ
και μια σκέψη μόνο
μοναχά Ποτέ, ποτέ ξανά

Η παράσταση αρχίζει
κι όλα παίρνουνε ζωή...