Δεν πίστευα πως θα’φτανε η στιγμή
στο δρόμο την καρδιά μου να πετάξεις
για σένα είχα την πόρτα μου ανοικτή
κι εσύ περίμενες τα κάστρα μου να θάψεις

Πώς να πιστέψω
τα λόγια αυτού του κόσμου
αφού με πρόδωσες κι εσύ
εσύ ο άνθρωπός μου

Δεν είναι μόνο που σκορπάς
όσα ονειρεύτηκα για μας
και που τα γκρέμισες
με τόση αδιαφορία
Δεν είναι μόνο τα φιλιά
που γίναν στάχτη κι ερημιά
εδώ μιλάμε για εσχάτη προδοσία
εδώ μιλάμε για εσχάτη προδοσία

Δεν είχα μέχρι τώρα φανταστεί
ότι χωράει τόσο ψέμα στην αλήθεια
αγάπη σου’δινα αληθινή
κι εσύ με άφηνες να ζω με παραμύθια

Πώς να πιστέψω
τα λόγια αυτού του κόσμου
αφού με πρόδωσες κι εσύ
εσύ ο άνθρωπός μου

Δεν είναι μόνο που σκορπάς
όσα ονειρεύτηκα για μας
και που τα γκρέμισες
με τόση αδιαφορία
Δεν είναι μόνο τα φιλιά
που γίναν στάχτη κι ερημιά
εδώ μιλάμε για εσχάτη προδοσία
εδώ μιλάμε για εσχάτη προδοσία