Την Κυριακή για τον ιππόδρομο τραβάω
κι εκεί στο Δέλτα του Φαλήρου τ’ ακουμπάω
παίζω την τύχη μου στα άλογα για σένα
γιατί το ντέρτι είσαι εσύ τώρα για μένα.

Έρως κι ιππόδρομος σκοτίζουν το μυαλό μου
και έχω γίνει θύμα πια του ιπποδρόμου
κι εκεί γκανιάν που πάω να ‘ρθω στην καρδιά σου
με φέρνει πάντοτε πλασέ η απονιά σου.

Άτυχος είμαι μα μπορεί και να κερδίσω
κι απ’ τον ιππόδρομο με κούρσα να γυρίσω
κι όταν θα έρθω παρολί στον έρωτα σου
θα γίνω τζόκεϊ για πάντα της καρδιάς σου.