Φωτογραφίες γύρω σου παλιές φυτρώνουν
στις γωνιές, στους τοίχους, στα συρτάρια.
Μια νοσταλγία σαν υδρατμός κολλάει στο δέρμα,
τα μάτια σου θολώνει και θαρρείς πως
ονειρεύεσαι την παιδική σου ηλικία.
Σκουπίζεις το τζάμι και περνάς στα χρόνια,
αμούστακος, παρθένος και αφίλητος.
Μιλάς πολύ με τη μνήμη και τη θερμοκρασία
με την αφή σου διατηρείς.
Όλα παλιά μα τόσο νέος γεύεσαι τον χρόνο,
που άλλοι για σένα αποταμίευσαν.
Ήρθε ο καιρός να βγεις απ’ τις φωτογραφίες,
να κατοικήσεις έξω από το πλάνο,
εσύ ο απλανής να πλανηθείς στο χώρο,
όπου οι πλάνητες χαράζουν άλλους δρόμους.