Παίζει συνέχεια ένα τραγούδι
μοναξιάς κάπου στο ράδιο
κι όσο τ’ακούω νιώθω πως
χώρια σου εγώ δεν έχω αύριο
Αυτός που το’γραψε ότι ζω
έχει περάσει
ή της καρδιάς μου τα κρυφά
έχει διαβάσει

Τα τραγούδια τα θλιμμένα
μου θυμίζουνε εσένα
και τρελαίνομαι
Δε μ’αφήνουν να ξεχάσω
θέλω πάλι να σε φτάσω
και παιδεύομαι
Τα τραγούδια τα θλιμμένα
με κρατάν στα περασμένα
σαν κατάδικο
έχεις πάρει άλλο δρόμο
μα για σένα ακόμα λιώνω
κι είναι άδικο
κι είναι άδικο

Παίζει συνέχεια ένα τραγούδι
μοναξιάς όλο παράπονο
κι εγώ για σένα ψιθυρίζω
κι ας μου φαίνεται παράτολμο
Την ίδια πίκρα αυτός που
τό’γραψε έχει πάρει
ή έχει ανοίξει της καρδιάς μου
το συρτάρι

Τα τραγούδια τα θλιμμένα
μου θυμίζουνε εσένα
και τρελαίνομαι
Δε μ’αφήνουν να ξεχάσω
θέλω πάλι να σε φτάσω
και παιδεύομαι
Τα τραγούδια τα θλιμμένα
με κρατάν στα περασμένα
σαν κατάδικο
έχεις πάρει άλλο δρόμο
μα για σένα ακόμα λιώνω
κι είναι άδικο
κι είναι άδικο