Στάχτες και στροβιλίζονται
στο γιορτινό τραπέζι
βγήκαν απ’ την τηλεόραση
που άφησες να παίζει.

Κι η πόλη με κανάκευε
με χάδια πληρωμένα
την ώρα που με φώναξες
να δούμε τα καμένα.

Νιφάδες στάχτη φτάσανε στην άκρη τ’ ουρανού
και μοιάζουν από το Θεό αγγέλοι ξεχασμένοι
και γίνηκε η ανάσα τους σταγόνα λυπημένη
στα μάτια ενός αδέσποτου σκυλιού.

Στάχτες και στροβιλίζονται
στο γιορτινό τραπέζι
βγήκαν απ’ την τηλεόραση
που άφησες να παίζει.