Βαλέρια, αύριο όλα θα τελειώσουν· ο κόσμος θ’ αρχίσει και πάλι
από την αρχή. Αύριο όλα θα ξαναρχίσουν αλλά εγώ
θα κρατήσω για πάντα την ανάμνηση εκείνης της συνάντησής μας
στη Ρώμη. Η Πιάτσα ντι Σπάνια και το σπίτι του Κήτς·
η βροχή που έμπαινε από τα σπασμένα τζάμια
και τα κουρασμένα μάτια της Φάνυ Μπρον σημαδεμένα από τα δάκρυα.
Προσπάθησα να συνθέσω μια σύντομη ελεγεία για έναν ποιητή
που όπως ο Οδυσσέας πέθανε νέος σε ξένα χώματα
και τ` όνομά του ήταν γραμμένο στο νερό.
Ilritornod’Ulisseinpatria τραγουδούσαν ο άνεμος και το αλάτι
της θάλασσας και οι ψυχές των ναυτικών και οι σειρήνες
μπροστά στα θλιβερά απομεινάρια των πλοίων.