Μόνο για μια στιγμή πέρασε η ομορφιά σου
μπροστά από τους καθρέφτες του θανάτου
ω Ναστάσια Φιλίπποβνα!
Τώρα είμαστε όλοι σε μια βάρκα και πλέουμε
προς το σκοτάδι

Και άλλοι ακόμη αποχαιρετισμοί: σε λιμάνια, σε έρημες αποβάθρες, σε γέφυρες πλοίων που βυθίζονται, στους καφρέφτες εκείνου του καιρού, σ` ένα δρόμο στη Βιέννη που προσπαθείς τώρα να θυμηθείς τ` όνομα του, στα γράμματα εκείνα του Φραντς Κάφκα που δε χάθηκαν και παραδίδονται από χέρι σε χέρι και τέλος: χαίρε ύστατο που απευθύνεις έξω από τα τραίνα που αναχωρούν και μας παίρνουν για πάντα.