Να ‘ταν η ευτυχία πουλί να την έπιανα
να ‘ναν η αγάπη σου αυλή και να έμπαινα.
Να ‘ταν τα λόγια σκαλιά να τα ανέβαινα
να ‘ταν η καρδιά σου φωλιά μέσα να ‘μενα.

Πόσο σ’ αγαπώ,
ο νους σου δε χωράει.
Μα είσαι μακριά,
κι αυτό με τυραννάει.

Να ‘ταν η σταλιά σου πηγή να πλενόμουνα
να ‘ταν το πείσμα σου γη να κυλιόμουνα.
Να ‘ταν μπαλόνι η σιωπή να την έσπαγα
να ‘ταν η φυγή αστραπή να καιγόμουνα.