...κι εσύ πολυσύλλαβη αγάπη μου
τόσο δεμένη με το σκοτεινό
να αλαργεύεις λίγο λίγο
σαν δροσιά κλεμμένη από θανάτου άσμα,
όσο εγώ κορμί κοχύλι κι όστρακο
από την πορφυρομάζα της χαράς
αιώνια άνοιξη σου τάζω.