Τον ξέρω μάνα μου
της ξενιτιάς τον πόνο
στα ξένα χώματα
από παιδάκι λιώνω.

Βαρύς ο πόνος
κι η πίκρα μου μεγάλη
γιατί δε χόρτασα
της μάνας την αγκάλη.

Θα ξαναγυρίσω,
θα ξαναγυρίσω
τα χέρια που μ’ ανάθρεψαν
να τα ξαναφιλήσω.

Μάνα σε σκέπτομαι
μαζί και τον πατέρα
την ώρα καρτερώ
που θα σας δω μια μέρα.

Που θα καθίσουμε
όλοι μαζί παρέα
όπως περνούσαμε
τα χρόνια τα ωραία.

Θα ξαναγυρίσω,
θα ξαναγυρίσω
τα χέρια που μ’ ανάθρεψαν
να τα ξαναφιλήσω.