Μες της πλαγιάς τ’ αγνάντεμα
κορίτσι να πλανιέσαι
και να γυρνάς τα μάτια σου
να βλέπεις το νησί μας

Ένα νησί που ζύμωσαν
με αίμα και με δάκρυ
που η γης του βρικολάκιασε
ποτέ της δε χορταίνει

Ρεφραίν
Θέλει το αίμα των παιδιών
σκληρά να το βυζαίνει
θέλει να βλέπει τη ζωή
στο δάκρυ βουτηγμένη