Ένα φεγγάρι χάσικο
σα νύχι ματωμένο
κι εγώ του πόνου φάντασμα
μ’ απόγνωση ντυμένο.

Αγάπη παντοδύναμη
που θεμελιώνεις κάστρα
δώσ’ μου ξανά τη δύναμη
να φτάσω μέχρι τ’ άστρα.

Ένας βοριάς αλύπητος
ουρλιάζει μεσ’ τα χόρτα
κι εγώ ζητιάνος έγινα
και χτύπησα την πόρτα