Σου `φερνα στρείδια απ’ το ασπρονήσι,
σου `φτιαχνα τσάι γιασεμιού,
Μα εσένα σ’ είχαν συνηθίσει
σε φασολάδες και τουρλού.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου,
στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου
που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Πρόσεχες πάντα στα πλακάκια
κάθε σκουπίδι και λεκέ,
και είχα στο βάζο λουλουδάκια
που δεν τα πρόσεξες ποτέ.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου,
στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου
που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Μια ευκαιρία τελευταία
που είχε απομείνει πια για μας,
κι αυτή την έχασες μοιραία
για να μη χάσεις ένα ματς.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου,
στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου
που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια,
ο πρίγκηπάς μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια
και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ,
όπως φιλάς εσύ, όπως φιλάς εσύ.