Ο κ. Σαββόπουλος θερμά ευχαριστεί
τον κ. Χατζιδάκι για την πρόσκληση.
Μα έχει μπλέξει άσκημα με δυο τιράντες γκρι.
Συγγνώμη λέει μα δεν θα ‘ρθει
παλεύει να ελευθερωθεί
μα δίχως ανταπόκριση.

Την ώρα που τον έντυναν να ‘ρθει να εμφανιστεί
μου ξέφυγε και μπήκε στο μπαούλο του.
Δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και μια ζωή
σ’ αυτή τη σάλα, τι ντροπή,
που υπάρχουν φίλοι και γνωστοί
στέλνει εμέ τον δούλο τοιυ.

Αλλού θα τα κατάφερνα, μα εδώ δεν είναι αλλού
δεν είναι συνεντεύξεις και εξώφυλλα
δεν είναι πλήθη αλλόφυλλα και Φλας και interview
το κρίσιμο είναι ραντεβού
με το ακροατήριο
τον Μάνο και τον Σείριο.

Τι άχαρο να εργάζομαι σ’ αυτόν το ατζαμή
σ’ αυτόν τον ποντικό, σ’ αυτόν τον μύωπα.
Να γράφω τα τραγούδια του, λόγια και μουσική,
αντί για ‘κείνον δηλαδή,
που είχε βρει μιαν εκπομπή,
για να μην κάνει τίποτα.

Και να που αισθάνετ’ ένοχος και κάνει τον κουφό
ξεχνώντας υποχρεώσεις και γραμμάτια.
Χτυπώ και μου αποκρίνεται σαν από τάφο υγρό,
“συνθέτω και δεν είμαι εδώ
και πες τους ότι δεν θα ‘ρθώ”.
Τι να σας πω, τι να σας πω!

Μια φορά τ’ αφεντικό μου
βρήκε μιαν ωραία μουσική
πιο ωραία θα ξανάβρει
φτάνει να ‘χετε υπομονή.
Μέχρι τότε απλωθείτε
και σας κάνω φανερό
το κενό, το δικό μου αφεντικό.

Στο μυαλό μου υπάρχουν λάκοι
και στον Σείριο παιδιά
στην υγειά του Χατζιδάκι
και σε σας Καλή Χρονιά.
Τα κενά των συνθετών μας
έχουν κάτι το εθνικό
μα έχουν πλάκα, σαν τον βλάκα εγώ γελώ.