Θεοστυγής θεοσταγής
και η φωνή ως πάντοτε
περαταριά και πήγαδος
βράχους βρυχώμενος
των Ελλήνων τα πενθήματα
βασιλεμάτων περισσέματα
αναπτύσσοντας
σαν φέγγαρος ξυραφένιος
ολόστυτος
φεύγω μακριά
κι ακολουθώ
με ευλάβεια τη διάψευση