Η τύχη μου, οι βρώμικοι δρόμοι,

κι ο κόσμος πότε μικραίνει

πότε μεγαλώνει

Εσύ γελάστηκες στη σκοτεινιά

κι εμένα μ’ έσωσε ό,τι περιφρονούσα

πίσω απ’ τα τείχη –

χάσμα χασμάτων