Μες στο μαύρο κλάμα ξαγρυπνώ
πάντα σε θυμάμαι και πονώ,
που να είσαι, που γυρνάς
τον καιρό σου με ποια περνάς.

Που να είσαι, που να είσαι
και με ποια γυρίζεις
και τη δόλια μου καρδιά
αχ, τη βασανίζεις.

Σαν κι εμένα θύμα δεν θα βρεις
μ’ όποια άλλη, όπου κι αν βρεθείς,
να σ’ ακολουθεί πιστά
με τα μάτια, αχ, παντού κλειστά.

Που να είσαι, που να είσαι
και με ποια γυρίζεις
και τη δόλια μου καρδιά
αχ, τη βασανίζεις.

Μες στο μαύρο κλάμα ξαγρυπνώ
πάντα σε θυμάμαι και πονώ,
γύρνα πάλι μια βραδιά
να μου γιάνεις την καρδιά.

Που να είσαι, που να είσαι
και με ποια γυρίζεις
και τη δόλια μου καρδιά
αχ, τη βασανίζεις.