Έχω ένα φίλο τον Άλαν
μες στο σπίτι κυκλοφορεί ελεύθερος,
δεν είναι σκύλος ο Άλαν
είναι ψυχούλα χιλίων εφτακοσίων ετών.

Κρύβεται στα συρτάρια τα βράδια
πειράζει τα μαχαιροπήρουνα,
γελάει τρελά ανάμεσα στις νότες του πιάνου
είναι πιθανόν μουσικός,
ο Άλαν ποτέ δε μ’ αφήνει μόνο.

Ο Άλαν μου διώχνει τον πόνο,
μου γράφει τραγούδια
του αρέσουν τα λουλούδια στο βάζο
του παίρνω κάθε μέρα χρωματιστά πουλιά
απ’ τα παράθυρα φεύγουν
πεταλούδες μιας ημέρας ψυχές.